Wedstrijdverslag Excelsior M 2 – DVO 2, uitslag 4-0.

 

Excelsior  – DVO is nooit echt een spannende wedstrijd geworden; Excelsior was veel te sterk, maar te onnauwkeurig in de afwerking en DVO was te gehavend om een echte vuist te kunnen maken. Wel mooi om te zien hoe DVO één van de weinige verenigingen is die dan toch hun sportieve verantwoordelijkheid nemen en gewoon op komen dagen.

Stel dat we kampioen hadden kunnen worden op alleen het doelsaldo en stel dat we een kwart van het aantal kansen dat we vooral in de tweede helft creëerden hadden benut, dan hadden we CWO, MVV en VFC mijlenver fluitend achter ons gehouden en had alleen een radar ons van hun bestaan nog op de hoogte kunnen houden. Dat we te sterk waren kwam mede door de iets andere manier van spelen. We wilden in tegenstelling tot voorgaande weken meer voetbal en Leen paste als vanzelfsprekend daar de opstelling op aan en posteerde een man extra op het middenveld. Werkelijk prachtig, maar eigenlijk ook aandoenlijk om te zien hoe we met onmiddellijke ingang de lange bal gingen spelen en aldus het middenveld tot ieders verbazing oversloegen. Soms lopen dingen zo. Desondanks wisten we al snel DVO in een wurggreep te nemen en waren enkele plaagstootjes de inleiding tot wat een waar doelpuntenfestijn had moeten worden. In de 8e minuut al wist Leroy de laatste man van DVO te omspelen en had alleen de keeper nog voor zich. Zijn schot ging net naast. Bij de direct daarop volgende aanval in de 9e minuut kwam de bal bij Robert terecht en werd door hem voor het doel van DVO geslingerd alwaar Fabian de 1-0 liet aantekenen. Een monsterscore diende zich aan. Het klinkt misschien zeikerig, maar we hadden echt veel meer moeten scoren. Aan de andere kant vind ik het ook wel weer mooi om te zien dat we in ieder geval in staat zijn zoveel kansen te creëren. Het is niet te doen om alles wat er gebeurde in dit verslag te benoemen, dus ik beperk me tot de echte vermeldenswaardige feiten. In de 16e minuut miste Fabian maar net na een opmerkelijk fraaie actie van Sjaak op rechts die vanmiddag echt “on fire” was en die sjouwde, sleurde en sleepte als nimmer tevoor (grammaticaal onjuist, maar het bekt wel lekker). In de 22e minuut was het Leroy die de paal raakte en in de 23e minuut was het Sjaak die zijn prima wedstrijd bekroonde met een frommelgoal na een assist van een wel heel erg gedreven Jasper, die de terechte 2-0 opleverde. Met hem benoem ik toch wel een apart geval; zijn handelingssnelheid door zijn wat hogere leeftijd schiet aan alle kanten tekort, zijn spelinzicht is duidelijk zijn zwakke punt, zijn techniek faalt opzichtig en zijn doelgerichtheid is zijn meest opmerkelijke manco. En dat niet alleen van hem, maar van het hele team. Toch roem ik hem om zijn gedrevenheid en onverzettelijkheid. Echter, menig aanmerkelijk jongere tegenstander loopt stuk op hem. Daarom is hij voor mij, ondanks slechts die ene helft die hij speelde, de man van de wedstrijd. In de 26e minuut deed zich in mijn ogen het meest memorabele moment van het seizoen voor. In de war gebracht door een fluitende scheidsrechter op een ander veld besloot de laatste man van DVO met een katachtige reactie de bal uit de lucht te plukken in de veronderstelling dat er voor buitenspel van Excelsior gefloten werd. Gelukkig dat onze scheidsrechter die een prima wedstrijd floot, besloot geen rode of gele kaart te trekken. Daar was het trouwens ook de wedstrijd helemaal niet naar.

In de 30e minuut was het na een vlot lopende aanval dat we een corner mochten nemen waar Remy zich voor bij de hoekvlag positioneerde. Zoals wel vaker, dus eigenlijk zoals te doen gebruikelijk kopt Jesse de 3-0 binnen waardoor we (net als Feyenoord gisteren tegen Abcoude Noord) met een Jantje gingen rusten.

Tijdens de rust was het aangenaam toeven in een heerlijk lentezonnetje met langs de lijn veel mensen die in de tweede helft een galavoorstelling verwachtten, gelardeerd met fraaie aanvallen en evenzovele fraaie doelpunten. We werden toch wel enigszins teleurgesteld. Temeer daar bleek dat DVO een aantal spelers uit hun derde en vierde elftal had moeten halen om een compleet team op de been te brengen. Het niveauverschil werd hierdoor wel ernstig benadrukt. De 4-0 van Fabian in de 51e minuut uit een corner van Robert die door Leroy slim verlengd werd, bleek uiteindelijk helaas de laatste goal van de wedstrijd en betekende dus de eindstand. Het voert te ver om alle kansen die na de 4-0 zich aandienden en waarvan er meerdere paal en lat toucheerden, te benoemen. Het waren er gewoon veel te veel. Het was niet alleen scherpte die ontbrak. Er werd ook te veel besluiteloos over en weer gespeeld. Op het oog mooi voetbal, maar weinig effectief en als het al tot een doelpoging kwam was er altijd wel een DVO’er die zich in de baan van het schot wierp of de keeper die het nodig vond om in de weg te staan.

In de 53e minuut kreeg Raymond (na rust erin voor Nino, samen met Thomas voor Jasper en Martijn voor Koen) zijn eerste terugspeelbal te verwerken. Nino had er in de eerste helft welgeteld vier. In het verloop van die tweede helft bleef ook het aantal maal dat Raymond handelend moest optreden tot een minimum beperkt. Die ene keer dat DVO “gevaarlijk” werd stond hij echter op de goede plek en riep hun aanvalsdrift van DVO vakkundig een vroegtijdig halt toe. Met in de 58e minuut Barry voor Fabian en Chris I voor Leroy bleven we onverwijld de aanval zoeken, maar veranderde er niets meer aan de stand. Wellicht was het ook een prima resultaat. Het heeft geen zin om een toffe ploeg als DVO, waarvan er enkelen samen met ons zich na de wedstrijd rijkelijk laafden aan het bier, te vernederen. Zo zie ja maar, sport verbroedert (en verzustert) en voor mij is de derde helft minstens zo belangrijk als de eerste en de tweede. Eén DVO’er was zelfs bereid om uw verslaggever naar huis te brengen. Hij dacht dat hij met de auto was, maar bleef zolang blijven plakken en pekkeren dat hij vergeten was dat hij met een teammaat was meegereden. Eenmaal het besef van tijd vernemend besloten we ons spoorslags en ieder zijns weegs, huiswaarts te spoeden. Een Amber Alert was gelukkig niet nodig. Althans, ik heb niets vernomen, dus ik neem aan dat hij veilig en zonder brokken in de armen van zijn geliefde is beland. Dient vermeld dat Fred bij mij in de buurt een e-bike (een heuse Huyser met megakorting) ging kopen en zodoende mij een lift aan kon bieden waar ik dankbaar gebruik van heb gemaakt.

 

Opstelling.

Doel:

N. van Leeuwen (46e R. Scheepens)

Achterin:

E. Verboon. J. van Gastel, R. van Mierlo, N. Koogje

Middenveld:

R. de Jong, J. Koogje (46e T. Fortuin), F. Vermeer (58e B. Steenbergen)

Voorin:

S. Isenia, K. v.d. Pol (46e M. Reemers), L. v.d. Windt (58e C. Isenia)

 

Kijkersvraag.

Van welk jaar dateert De Kuip en waar speelde Feyenoord voordien zijn wedstrijden?

 

NB

De megakorting die Fred wist te bedingen bestond uit gratis lucht in de banden en een voucher voor driemaal gratis met de roltrap op en neer bij de Bijenkorf, locatie Rotterdam.

Excelsior M JO13-3 – Zwaluwen JO13-3 5 – 1

De voetbalclub werd op 5 september 1935 door leden van de jongelingenvereniging L&V
opgericht als L.V.V. Zwaluwen. De oprichtingsvergadering vond plaats in een zaaltje van het
C.J.M.V.-verenigingsgebouw 'Obadja'.
Vandaag konden we na twee weken weer eens de wei in. Ja veld 4 met echt gras. Benieuwd
hoe het na twee weken vrij zijn en van de vier trainingen er maar twee getraind te hebben
(ivm. De Pasen) gingen de volgende gladiatoren het veld van de arena genaamd sportpark
Dijkpolder het veld op: Aiden, Djayvin, Jaydrienne(Jaydi), Joshua, Guus, Ky-Maro, Loanian,
Lyam, Maickelty, Neymar, Omar, Tieme en Yuriy, om de degens met Zwaluwen te kruizen.
Lorenzo was geblesseerd maar was wel met moeder Wendy aanwezig. Top dat betekend
betrokkenheid bij het team. Haydar was vanmorgen ziek geworden. We wensen beiden van
hieruit beterschap. Vaders Walther en Brunsie zorgden voor de hoekvlaggen en je zag aan het
plaatsen hiervan dat ze de cursus hiervoor met succes hadden afgerond. Vader John zorgde
voor de assistent-scheidsrechtervlaggen en nam deze zelf voor ons team ter hand. Daar er
door Excelsior M geen scheidsrechter was aangewezen, nam opa Radj deze taak weer op zich.
Jaydi was onze aanvoerster. En zoals u al weet deden de vaders Brunsie en Joël weer de
coaching. De wedstrijd begon met het wat aftasten van elkaar. Tieme voorkwam een
gevaarlijke tegen aanval door de bal op het juiste moment te onderscheppen. Djayvin stuurde
met een pass Loanian weg maar werd daarbij op zijn enkel geraakt en bleef geblesseerd
liggen. De scheids floot terecht af om te kijken hoe ernstig het was. Djayvin moest vervangen
worden. Omar (die naar de kapper was geweest en een snelle coupe had laten aanmeten)
schoot via de bovenkant van de lat de bal over. Djayvin die na wat rust te hebben gehad
verscheen weer ten tonele en passte diep op Jaydi. Onze aanvoerster passeerde 2 man en ook
de uitkomende keeper en scoorde de 1-0. Zwaluwen had een lange jongeman met rood haar in
de gelederen en die was heel snel en had een goed schot. Brunsie had daar nog de nadruk op
gelegd dat ze die goed moesten dekken en bovenop hem moesten zitten. Maar nee ze lieten
hem over rechts lopen en hij gaf een hoge voorzet waardoor een Zwaluwen aanvaller de bal
via de lat in ons doel kon koppen 1-1. Djayvin ging nog alleen op de keeper af maar die redde
knap. Verder gebeurde er weinig opwindends meer. De rust brak aan en moeder Karen
verzorgde voor het natje en droogje (Ja zo noemen ze dat) De tweede helft begon Ky-Maro
sterk op het middenveld. Hij durft samen met Guus tenminste goed te koppen en dat leverde
gemakkelijker balbezit op en betekend minder gevaar. Ky-Maro zie je beter worden ook in de
passing en voorzetten. Tieme en Lyam maakten geen fouten op de vleugels en hadden de boel
onder controle en Guus schoot de achter ballen lekker ver weg. Uit een pass van Djayvin nam
Joshua de bal gelijk op zijn pantoffel en met het laatste tikje met de buik van Omar verdween
de bal in het netje 2-1. Zwaluwen appelleerde voor handsbal, maar scheidsrechter Radj bleef
standvastig bij zijn beslissing omdat hij het zelf goed geconstateerd had. Zwaluwen kreeg een
vrije trap maar die was voor Yuriy met zijn nieuwe handschoenen van One Keeper. Daarna
was er een cruciaal moment in de wedstrijd. Een aanvaller van Zwaluwen ging alleen richting
Yuriy. En de toeschouwers (niet de van Zwaluwen)vreesden voor de 2-2 . Maar Yuriy greep
echt met een fantastische redding in en voorkwam zo knap de 2-2 (ja sorry, de rijdende
reporter is zijn vader, maar dit was echt een belangrijke en mooie redding). Daarna bracht
Loanian ons wat rust door uit een pass van Joshua de 3-1 tegen de touwen te schieten. Joshua
mocht van een afstand buiten de zestien een vrije trap nemen. Die sloeg als een bom in de
rechter kruising in 4-1. Neymar brak op links door en passeerde een mannetje en sleepte er

daarna een corner uit, die weer een corner opleverde. Uit die corner van Djayvin wist Omar
met zijn kort geknipte koppie in de slotfase van de wedstrijd de 5-1 binnen te knikken. Zo de
tweede helft ging beter als de eerste. Maar volgende week moeten we naar Gouda, naar Donk,
de medekoploper. Dan zullen we uit een ander vaatje moeten tappen en heel gecentreerd
moeten voetballen. En natuurlijk goed luisteren naar de aanwijzingen van Brunsie en Joël.
Dus van de week lekker en goed trainen bij Robin en Brunsie. Fijn weekend.