Wedstrijdverslag OVV 2 – Excelsior M 2 op 19-9-2023  (1-4)

Onder het toeziend oog van Thor (wie kent hem niet), de zoon van Wodan en Fjorgyn (wie kent hen niet), speelde het 2^e de laatste bekerwedstrijd in de voorronde tegen OVV 2 dat aantrad met zeker 7 a 8 man uit het eerste. Een gelijk spel zou al volstaan om door te bekeren. Aangezien Leen geen genoegen neemt met minder dan winst, zouden we er vol voor gaan.

Thor had inmiddels zijn hand over zijn hart gestreken en waar hij aanvankelijk de regen vrijelijk liet stromen, verwende hij ons tijdens de wedstrijd met een verkwikkend miezer buitje, afgewisseld met droge periodes. Deze verwarrende weersomstandigheden waren mede oorzaak van een voorzichtige, ongeveer eerste 10 minuten. Op het sombere sportcomplex van OVV (het had wel wat weg van en overjarig AZC), was het lastig om snel het juiste ritme te vinden. Ook de nijdige wind stond garant voor nogal wat balverlies en meerdere, tot mislukken gedoemde acties. Allengs wisten we ons beter te positioneren en kwamen we met regelmaat dreigend voor de goal van OVV, waaronder een vrije kopkans van Yennick in de 12^e minuut na een vrije trap van Robert die maar net naast ging. Dat we mét 11 man spelen is gevoeglijk bekend, dat we ook tégen 11 man spelen lijkt soms minder bekend, want in de 12e minuut brak OVV door en wist Raymond heerlijk te redden en amper een minuutje later was het een schot van OVV dat maar net naast ging. Oeps, dat ging allemaal maar net goed. Daarna was het toch weer Excelsior dat de overhand kreeg (nam), met als bekroning de fraaie 0-1 van Remy, maar de goal werd afgekeurd voor buitenspel. Hier waren wij het vanzelfsprekend nadrukkelijk mee oneens. Onze hartgrondige protesten echter bleken een typisch geval van zinloos en overbodig. Het was daarentegen wel het begin van een fase waarin we nauwkeuriger gingen spelen met de backs hogerop en een secuurdere passing van achteruit. Dit werd OVV in de 28^e minuut fataal toen Fabian een voorzet van Erik fraai binnenkopte. Zoals wel vaker, blijkt dat funest voor onze concentratie, want slechts enkele ogenblikken later beleefden we een aantal bijzonder benauwde momenten voor ons doel. Zeker toen Raymond besloot op oorlogspad te gaan, maar daarbij vergat de bal aan de voet mee te nemen. Op de bank beleefden we een stilletje. Gelukkig beef het hierbij. Toen Fabian in de 38^e minuut verkeerd uitverdedigen van OVV afstrafte met de 0-2 werd duidelijk dat dit de nekslag was voor de ploeg uit Oostvoorne. Zonder druk te zetten lieten ze ons opbouwen tot aan de rust en leken ze genoegen te gaan nemen met een kleine nederlaag.

In de 2^e helft dan eindelijk de lang verwachtte rentree van Koen (voor Arnoud, die langzaam, vooral dat, maar zeker op de weg terug lijkt), met zijn kenmerkende “10 over 10” voeten. Met ons leefde hij in de veronderstelling dat zijn blessure voldoende geheeld was, het tegendeel bleek een dag later waar. Normaal is hij een meester in het noest afjagen, het aannemen, het bij zich houden en vervolgens het kaatsen van de bal. Deze kwaliteiten werden eigenlijk alleen zichtbaar in de 50^e minuut bij de 0-3 van Sjaak (assist Remy) die na rust het veld in kwam voor Fabian en zijn 1-4 in de 89^e minuut (assist Jasper). Maar goed, gedurende de 2^e helft veranderde er niet zo veel ten opzichte van de laatste fase van de 1^e helft. Excelsior was aantoonbaar de bovenliggende partij en bleef rustig combineren waar OVV zich beperkte tot verdedigen met af en toe een counter. Hier waren ze niet overdreven bedreven in, dus kwam Excelsior hoegenaamd niet in de problemen. Onderwijl kwam in de 62^e minuut op de nummer 10 positie Chris Grootscholten het veld in voor de moegestreden Remy (net terug van vakantie) om zodoende zijn eerste bekerminuten te maken.

Plotseling, zomaar out of the blue moest ik opeens aan mijn buurvrouw denken; ze zei ooit tegen me, “als ik met jou getrouwd was, zou ik op zeker stiekem gif in je koffie doen”, waarop ik antwoordde, “als jij mijn vrouw was zou ik willen dat je het mij eerst vertelde, want dan zou ik het op zeker opdrinken”. In het verlengde daarvan zou ik willen zeggen: spreek je vrouw nooit tegen, wacht gewoon tot ze het zelf doet. Voor voetballessen moet je bij Leen en Fred zijn, voor levenslessen klop je dus bij mij op de deur.

In de 78^e minuut kwam Jasper (bij wie zo zoetjes aan de mot in z’n lijf zit) in het veld voor Robert die als één van de weinigen al weken super fit is. Al met al een verdiende overwinning en een ongelsagen status met vanzelfsprekend de 1^e plek in deze voorrondes tot gevolg .

Zo aan het eind van mijn betoog wil ik er één persoon uitlichten: Martijn “tikkie” Reemers, in het vorige verslag voorspelde ik al dat zijn tijd weldra zou komen. Tegen OVV  heeft hij die woorden zelf uit doen komen. Hij speelde een heerlijke pot. Onvermoeibaar sleurde hij van voor naar achter, van links naar rechts en van hot naar her. Ook zijn we als team beduidend sterker dan afgelopen seizoen en alles overziend hebben we meer dan terecht de volgende ronde bereikt. Blijf onversaagd strijden en de beloning zal waarlijk groot zijn.

Opstelling.

Doel: R. Scheepens

Achterin: E. Verboon, Y Berrevoets, G. Abbas, M. Scholten.

Middenveld: R. van Mierlo (78^e J. Koogje), R. de Jong (62^e C. Grootscholten), T. Fortuin.

Voorin: A. v.d. Velde (46^e K. v.d. Pol), M. Reemers, F. Vermeer (46^e Sjaak Isenia)

Wedstrijdverslag MVV 3 – Excelsior M 2 op 23-9-2023.  (3-1)

Aan de indrukwekkende zegereeks van het tweede is afgelopen zaterdag een abrupt, maar ook onverwacht einde gekomen. Doordat MVV het hoofd koel wist te houden eindigden zij met 11 man en omdat wij het hoofd niet koel wisten te houden, eindigden wij met 9 man. Deze deceptie dendert dagenlang dreunend door, dat verzeker ik u.

Niet overdreven overtuigd van onze kwaliteiten, maar daarentegen toch wel uitgerust met het nodige zelfvertrouwen waren wij immers richting Maasland getogen. Wij achtten ons, gesterkt door de goede resultaten in de voorrondes van de beker, voldoende sterk en dus in staat deze altijd lastige wedstrijd naar onze hand te zetten.

Onder erbarmelijke weersomstandigheden probeerden beide ploegen een aanvaardbare wedstrijd op de mat te leggen; dat ging niet meevallen, het stortregende namelijk bijna onophoudelijk. Met een redelijk compleet team was het de bedoeling hoog druk te zetten en om MVV in de tang nemen en vervolgens onder de duim te houden. Dit leek in de beginfase nog wel aardig te lukken. Vooral toen Thomas slecht uitverdedigen van MVV afstrafte met een mooie 0-1 in de kruising in de 17^e minuut. MVV was toen amper over de middellijn geweest. Toen het kort hierna droog werd, verliet MVV de verdedigende stellingen en scoorde al snel de gelijkmaker. Het buitenspelluchtje dat aan deze goal hing ontpopte zich al snel tot een flinke wind en werd in mijn ogen terecht afgekeurd. Het voetbal van beide kanten werd er niet beter op en belandde in een rommelige fase. Al ploeterend gingen we richting de eindfase van de eerste helft, in de hoop dat Leen met een aantal wissels de nodige spirit in het team zou weten te brengen. Maar eerst nog even de laatste paar minuten tot aan de rust door weten te worstelen. Met enkele ondoordachte, misschien zelfs wel lompe acties, liepen we tegen twee gele kaarten (Raymond en Gijs) op waarvan die van Raymond leidde tot een vrije trap op zeven meter van onze goal. De 1-1 was ook gezien het spelbeeld niet geheel onvermijdelijk en onterecht. We zakten diep door de ondergrens. Gelukkig floot de scheidsrechter twee minuten later voor de rust en konden we ons gaan hergroeperen en ons ook eens flink achter de oren krabben; waar waren we nou eigenlijk mee bezig.

Met na rust inderdaad met twee verse krachten (Remy voor Arnoud en Chris Isenia voor Martijn) die zich koen en kranig zouden gaan verweren, moest het dan gaan gebeuren. Het werd er echter allemaal niet veel beter op, sterker nog, het ging een stuk minder. Gijs liep pardoes tegen zijn tweede gele kaart op in de 57^e minuut en moest derhalve de wedstrijd van buiten de lijnen gaan meebeleven. In het tumult dat hierdoor ontstond kreeg ook Leen een gele kaart. Toen Fabian geel kreeg in de 64^e minuut en Thomas in de 65^e minuut werd het duidelijk dat  met 10 man onze Maaslandse buren niet te verslaan zouden zijn. Ook niet met twee verse wissels in de 65^e minuut (Chris G voor Erik en Jasper voor Fabian). Toen 2 minuten later ook Raymond zijn tweede gele kaart in ontvangst mocht nemen was het leed geleden en de kogel door de kerk. Met Jesse (voor Raymond) in de goal, mocht MVV een penalty nemen; onhoudbaar werd de stand naar 2-1 getild.  Met negen man werd er afgetrapt voor de laatste 22 minuten en met de moed der wanhoop gingen we alsnog op zoek naar de gelijkmaker. Het bleek ijdele hoop, want al snel maakte MVV logischerwijs de 3-1. Hiermee was ons lot bezegeld en staan we weer met beide benen op de grond.

Je hebt wel eens van die slechte wedstrijden die je desondanks weet te winnen, je speelt ook wel eens slechte wedstrijden die je verliest en dat niet omdat je tegenstander zoveel beter is. Je zit nu met de brokken omdat je je laat opfokken en omdat je tegen jezelf gaat lopen knokken.

Opstelling.

Doel:

Scheepens (67^e rood)

Achterin:

Verboon (65^e C. Grootscholten), Y. Berrevoets, G. Abbas (57^e rood), M. Scholten

Middenveld:

v.d. Velde (46^e R. de Jong), R. van Mierlo, T. Fortuin

Voorin:

Vermeer (65^e J. Koogje), M. Reemers (46^e Chris Isenia 67^e J. van Gastel), S. Isenia

NB

Mijn afwezigheid is te verklaren daar ik een weekend in het Belgische Poperinge, Passendale en Ieper te verbleef om aldaar een belangrijk deel van de gevolgen van de eerste wereldoorlog te ervaren. Ik heb hieruit geleerd dat je soms een slag verliest, maar niet de oorlog. Ongekend, onvoorstelbaar en onwaarschijnlijk wat daar allemaal voorgevallen is. Het is bijna gênant om de vergelijking naar onszelf door te trekken, maar met andere woorden: met het hoofd omhoog, de schouders naar achteren, de borst vooruit en tot de tanden gewapend op weg naar de volgende slag.

Excelsior – M JO14-1 – Hillegersberg Jo14-1 (1-2)