Wedstrijdverslag Excelsior M 2 – Kethel Spaland 2  (0-0)

In de nacht van vrijdag op zaterdag droomde ik van de wedstrijd tegen Kethel Spaland en had spontaan last van enuresis nocturna (niet te verwarren met de nocturne opus 9 no. 2 van Chopin). Erger nog, als we zoveel kansen blijven missen ben ik bang dat het een chronische aangelegenheid gaat worden en dat incontinentiemateriaal dus een vast item bovenaan mijn boodschappenlijstje zal zijn. Voor belangstellenden: bij DSW schijn je je daarvoor te kunnen verzekeren. Dat we voor gedrag een onvoldoende kregen omdat het voetballend nog niet helemaal top was, moge duidelijk zijn. Dat we voor vlijt een 8 kregen is daarentegen was voor de hand liggend, want geknokt hebben we zeker en vast. Het vertrouwen zat er al vroeg in, want het zal na 20 seconden geweest zijn dat Gijs een hele beste crosspas gaf op Jasper die de bal direct verlengde op Fabian. Helaas, de 1-0 kon net geregistreerd en dus ook niet gevierd worden. Nog voordat we teleurgesteld weer waren gaan zitten miste Kethel een giga kans. Zou het zo’n wedstrijd gaan worden? Jazeker, zo’n wedstrijd ging het worden. Tot aan de rust was het hoofdzakelijk Excelsior dat een handvol kansen wist te verprutsen, zo ging in de 9^e minuut een vrije trap van Robert maar net over, en leverde een mooi uitgespeelde aanval in de 11^e minuut een kans op. Elkaar verbijsterd aankijkend over zoveel moois ging de bal voorlangs. Toen Gijs in de 17^e minuut neergehaald werd in het strafschopgebied van Kethel, wisten we het zeker: penalty! Na de nodige discussies besloten we ons neer te leggen bij de beslissing van de scheidsrechter; geen penalty. In de 19^e minuut werd weer een vrije trap van Robert niet opgewaardeerd tot doelpunt. Toen zelfs de 1-0 van Fabian in de 21^e minuut wegens buitenspel geen genade kende in de ogen van de scheidsrechter, werd iedereen een toch wel beetje moedeloos en sloop de onzorgvuldigheid in ons spel. Kort hierna ontpopte Jasper zich tot een soort kruising tussen Victor Mids, Hans Kazan en Houdini. Alle ballen die hij aanraakte werden middels hakjes en allerhande andere subtiele voetbeweginkjes gepromoveerd tot ware kunst. Het was smullen wat hij allemaal deed. Dat de jaren nog geen vat op hem hebben is wel helder en dat de sleet op zijn lichaam zich alleen manifesteert op zijn kruin is nauwelijks vermeldenswaard. Met een zelfvoldaan lachje zocht ook hij de kleedkamer op voor de rust. Op de bank in een aangenaam zonnetje, genoten Aad S. en ik tijdens de rust van de naar verwachting laatste zomerse dag van 2023. Met in de tweede helft Martijn voor Thomas moest het dan gaan gebeuren. En zo leek het ook, Sjaak kwam in de 49^e minuut in de ideale positie te staan om de voorzet van “weet ik even niet” beheerst langs de kansloze keeper te schuiven. Zijn zenuwen niet de baas, mikte hij loepzuiver op de paal. Toen Gijs in de 52^e minuut nog een kansje miste, was het tijd voor de rentree van Niels. Tegen beter weten in werd onze hoop gevestigd op zijn, zo node gemiste, genialiteit. Overigens wel te begrijpen dat hij nog wat onwennig speelde, daar hij met een vervelende spierblessure geruime tijd aan de verkeerde de kant van de lijnen bivakkeerde. Kop op Niels, gewoon de draad weer oppakken en de discussies voor na (vreemde zinsconstructie eigenlijk; voor/na. Grammaticaal echter correct) de wedstrijd bewaren. Nadat Robert in de 62^e minuut nog maar eens besloot een vrije trap net over te schieten, drong het langzaam maar zeker tot ons door dat dit de laatste mogelijkheid was om tot scoren te komen en zou het zomaar kunnen dat Kethel de langste adem zou hebben. Aangezien zij niet bij machte bleken Raymond te passeren (hij hield ons met zeker drie klasse reddingen op de been), bleef de brilstand aldus gehandhaafd en togen wij onverrichter zake gedwee en lichtelijk ontgoocheld, maar niet radeloos, retour richting kleedkamer. Daar bleken Aad S. en Barry ons te verwennen met voldoende bier en snacks om Barry zijn 30jarig blessureleed uitgebreid, uitbundig en uitputtend (mijn voorliefde voor alliteraties is jullie gevoeglijk bekend) te vieren:

Opstelling.

Doel: R. Scheepens

Achterin: C. Grootscholten (66^e C. Isenia), E. Verboon, M. Scholten, J. Koogje (66^e M. Kriek)

Middenveld: G. Abbas, R. van Mierlo, J. van Gastel

Voorin: T. Fortuin (46^e M. Reemers), F. Vermeer, Sjaak Isenia (60^e N. Koogje)

PS

Ten einde raad blijf ik me verbazen over het feit dat vier weken geleden het zelfvertrouwen extreme vormen aannam, we onze wedstrijden betrekkelijk eenvoudig wisten te winnen en dat de afgelopen weken onze technisch surplus ruimschoots overtroffen werd door angstvallig falen. De mannen die tot voor kort de kar moesten trekken, laten het (voor mij althans) door onbekende oorzaak een beetje afweten. Met gelukkig een aantal langdurig geblesseerden op de weg terug, ga ik ervan uit dat de desillusies die ons nu bijna wekelijks ten deel vallen weldra tot het verleden zullen gaan behoren en de ware kampioenskandidaat zich zal gaan reveleren.