Wedstrijdverslag van LYRA 2 – Excelsior Maassluis 2. Uitslag 3-2.

Onder toeziend oog van onder anderen Dirk v.d. Kooij en Remco Welbergen speelde het tweede de laatste wedstrijd van het seizoen en met afstand de beste wedstrijd van de afgelopen jaren. Eindelijk erkenning mag ik hopen. Ik wil niet de querulant uithangen, maar het zou wel eens een keertje tijd worden. Het zij vermeld dat Remco wel vaker aan de horizon opdoemt en op de donderdagavondsessies met de nodige belangstelling informeert naar het wel en wee van het dispuut. Verder de gebruikelijke, maar daarom niet minder welkome vaste supporters Ada 1, Ada 2, een niet nader te bepalen aantal blondines waarvan die van Niels niet blond is (maar dat weten we, want bij Niels is altijd alles anders), pa en ma Van Gastel en Gijs en Bram. Misschien nog meer mensen, maar die heb ik dan niet gezien of herkend. Voor zoveel belangstelling moesten we echt ons beste beentje voorzetten en konden we ons de afgang van een nederlaag vanzelfsprekend niet permitteren. Maar goed, als je zo’n fantastische pot speelt (en dat was echt niet de enige dit seizoen) is aandacht vanuit de club toch niet te veel gevraagd mag ik hopen. De 20 mannen, Robin, Fred, Bas en ondergetekende voetballen als vriendenteam al zeven jaar op een heel behoorlijk niveau. De aandacht van de club voor onze verrichtingen is echter marginaal. Alle problemen die zich voor (kunnen) doen moeten we altijd zelf oplossen. Wel met behulp van onder meer Edward en Mike M. Dat we zo goed liepen te voetallen is geen toeval. Na een jaarlang verzopen te zijn in bizarre aantallen geblesseerden (op een gegeven moment waren het er dermate veel, dat er voor het voortbestaan van het team ernstig gevreesd moest worden) waren we voor de kampioenswedstrijd nagenoeg compleet. Zeg maar als een Phoenix uit de as herrezen. Sterker nog, in Raymond Scheepens vonden we een reserve keeper aangezien Yari met zijn eigen team op pad moest, Nino nog steeds kreupel is en Arnoud niet 100% fit. Zodoende waren we dus op volle oorlogssterkte en broedden we op een list om dat eeuwige Lyra aan de zegekar te binden of aan schandpaal te nagelen. Gewoon afhankelijk welke het eerst ten tonele zou verschijnen. Ik meen dat we tegen alle teams van die gasten zo zoetjes aan al eens gespeeld hebben. Omdat dat ik wellicht ook niet helemaal compos mentis meer ben kan ik me veel overwinningen niet herinneren. Twee weken geleden was na de 1-4 oorwassing tegen wie anders dan Lyra een eventueel kampioenschap voor 99% uit zicht. In de 44^e minuut van de wedstrijd van afgelopen zaterdag waren we ineens zomaar virtueel kampioen, wij stonden met 0-1 voor door een beauty van Fabian na een heerlijke assist van Stephan, terwijl Victoria – CWO een 0-0 ruststand kende. Zoals zo vaak waren we niet in staat om de voorsprong te consolideren en kregen wij in de dying seconds van de eerste helft een goal tegen, 1-1. De scheidsrechter floot in deze sportieve wedstrijd van beide kanten bijkans tijdens de aftrap al af. Verdorie en verdikkeme. Ik dien wel te vermelden dat de eerste grote kans ook voor Lyra was. In de 10^e minuut al moest Arnoud gestrekt naar de hoek, hetwelk hij met verve deed en derhalve de 1-0 voorkwam. Vanaf dat moment begon onze gallery play waar we nog lang over zullen napraten. Echt elke combinatie lukte, elke pass kwam aan en elke schaar knipte, ik roep maar wat ik zeg maar wat. Ik zat op het puntje van mijn dug-out-stoel en leed door de spanning bijna aan een respiratoire insufficiëntie. Ik wil niet in superlatieven vervallen, maar we waren getuige van een puntgave pot voetbal. Lyra kwam nauwelijks aan voetballen toe. Alles en iedereen stond bij ons op de goeie plek en niemand deed iets verkeerd. Het kon eigenlijk alleen nog maar misgaan als Victoria van CWO zou winnen en daar zag het niet naar uit. Tot die vermaledijde laatste minuut voor rust. Hoe is het mogelijk dat in een paar seconden tijd je hele wereld in duigen valt. Maar laat ik het niet erger maken dan het is, want wij speelden zo goed dat we in de tweede helft de zaken wel weer zouden rechtzetten.

Waren we zeker en overtuigd van. Wie onze wedstrijden frequenteren weten echter dat niet alleen de slotminuten vaak funest zijn voor ons. Zo ook nu dus weer niet, want al in de 3^e minuut na rust kwam Lyra op 2-1. Hoe was dit in godsnaam mogelijk. De derde keer dat ze aanvallende intenties vertoonden was het weer raak. Gek word ik van die dode-spel-momenten. We letten dan onvoldoende op onze directe tegenstander of lopen gewoon uit onze positie of weet ik veel wat. Zeker met zo’n kopsterke Westlandse enak is het zaaks hem continue voor de voeten te lopen en hem niet in scoringspositie te laten komen. Hij is dan, zo bleek maar weer, echt levensgevaarlijk. Dit was even een domper, maar wij zetten onze aanvalsplannen en scoringsdrift alleen nog maar meer luister bij door op zoek te blijven gaan naar doelpunten om zodoende de gelijkmaker en eventueel ook de winnende treffer te produceren. Maar toen, nogmaals verdorie en verdikkeme. In de voor hen 68^e minuut en in de 53^e minuut voor ons, scoorde Victoria de 1-0 tegen CWO dat volgens welingelichte bronnen zeer zeker hun sportieve verplichtingen na bleken te komen en waren wij letterlijk en figuurlijk de huilende derde. De sukkels van het weekend. Toch verzaakten we niet. Na die eerste 10 minuten in de tweede helft waar Lyra zowaar enige druk wist te zetten op onze onvermurwbare achterhoede, namen wij het initiatief weer in handen en bleven de vijandelijke stellingen met de mooiste kansen bestoken. De bekroning daarop was de 2-2 van Robert in de 67^e minuut. Een voorzet van Remy leverde Robert de mogelijkheid op om vanaf zo’n 25 meter aan te leggen. Een ziedend schot bracht de stand weer in evenwicht. De Rita Corita van Lyra heeft hem niet gehoord en niet gezien. Alleen een windvlaag en een schroeilucht deed hem beseffen dat de gelijkmaker een gat in het net gebrand had. Wat een weergaloze en een qua schoonheid niet te overtreffen doelpunt!!! Het hoogtepunt van het seizoen. En we hadden dus nog redelijk wat tijd om de 2-3 te scoren en dus 2^e te worden met de mogelijkheid nacompetitie te spelen. Ook leefden we nog in de ijdele hoop dat CWO een goaltje zou scoren, maar rond 12.45 uur hoorden we dat Victoria gewonnen had en ons dus alleen nog maar die tweede plaats enige genoegdoening zou kunnen schenken. We bleven er daarom vol voor gaan. Ik heb daar echt met bewondering van zitten genieten. We heersten zo enorm dat er bij iedereen langs de lijn de overtuiging leefde dat die 2-3 zou gaan vallen. Maar zoals ik al eerder memoreerde zijn de dying seconds voor ons vaak funest en ook nu was dit weer geen uitzondering. In de 88^e minuut kreeg Lyra een corner te nemen en ook uit dit dode-spel-moment wist “hij” weer te scoren, 3-2. Een oorverdovende stilte zeeg neer over veld 7 in De Lier. Met holle ogen staarden we elkaar vol ongeloof aan. Vlak voor tijd mochten we nog één keer hopen op een doelpunt. Stephan mocht net buiten de 16 van Lyra een vrije trap nemen en kreeg zodoende de kans om een afscheidstreffer te scoren. Helaas stond zijn vizier niet helemaal zuiver. Wat restte was een enorme kater maar ook van trots. Vaak is dat meer waard dan een prijs in de vorm van een zilverkleurig prul dat op een trofee lijkt. Allemaal hebben we gestreden voor wat we waard waren. Ook de mannen die niet ingevallen zijn en dus speelminuten hebben ingeleverd voor het hogere doel. Deze teamspirit en die “nooit opgeven, altijd doorgaan” mentaliteit heeft Fred en mij er nu al toe doen besluiten nog een jaar door te gaan. Wat de rest van de begeleiding betreft liggen er nog wel wat uitdagingen. Zo zijn we op zoek naar een vaste grensrechter en verzorger. Ik weet dat het ambitieus klinkt voor “slechts” een tweede elftal, maar toch. Ook zoals eerder al vermeld zullen er twee mensen stoppen; Michael vanwege een slepende, slopende en slapende blessure en Stephan die zijn niet geringe kunsten nog eenmaal op niveau aan den volke wil vertonen. Veel succes bij Oranje Wit en kom af en toe nog eens aanwaaien om te genieten van een potje hoogstaand voetbal van de mannen die je nu in de steek laat. Je kent de regels mocht je (en daar gaan wij van uit) spijt krijgen en terug willen komen.

Doel:

Arnoud van der Velde

Achterhoede:

Erik Verboon (75^e Chris Grootscholten) Remco Kraijo, Robert van Mierlo, Niels Koogje (78^e Chris Isenia)

Middenveld:

Barry Steenbergen, Jesse van Gastel, Stephan Kruithof, Remy de Jong

Voorhoede:

Fabian Vermeer, Koen van der Pol

Heren van het dispuut, het was mij oprecht een eer, een voorrecht en een waar genoegen dat ik ook dit jaar weer jullie teammanager mocht zijn. Ik ben ervan overtuigd dat Fred, Robin en Bas met hetzelfde genoegen terugkijken op hun rol in het mede tot stand brengen van jullie soms indrukwekkende prestaties. Houd je haaks en vooral fit. Het duurt best wel even voor we weer gaan voetballen en al die tijd niks doen is vragen om allerhande fysieke kwaaltjes en motorisch disfunctioneren.

Kijkersvraag:

Dit keer geen kijkersvraag.

NB 1

Ik wil langs deze weg de familie Van Gastel bedanken voor het belangeloos beschikbaar stellen van hun tuin, vijver en vooral van hun toilet. Het was een driewerf super avond.

NB 2

Nu nog even een paar weken onze hoofdmacht naar lijfsbehoud in de tweede divisie schreeuwen en dan een aantal maanden geen Excelsior. Het blij vooruitzicht dat mij streelt.

NB 3

Het vertrek van trainer/coach Robin Jongmans legde toch wel de nodige druk op de schouders van de begeleiding om een vervanger te zoeken en te vinden. Met het nodige enthousiasme zijn we aan de slag gegaan en met datzelfde enthousiasme kan ik melden dat een oude bekende de handschoen heeft opgepakt om ons het komende seizoen te gaan trainen. Ik houd zijn naam nog even onder de hoed, maar wil wel kwijt dat wij er naar uitzien om met Leen te gaan samenwerken.

Donderdag 18 mei 2023

 

SV Wippolder is een  uit de Delftse wijk Wippolder in Zuid-Holland, opgericht in 1914. De club speelt op Sportpark Pauwmolen, het enige deel van de wijk Wippolder dat aan de oostkant van de A13 ligt.

Vandaag ging JO12-2 op volle sterkte naar Delft naar het Franz Kraustoernooi bij Wippolder. Franz is 69 jaar lid geweest van onze vereniging. Franz was eigenlijk de enige echte ‘baas’ van Wippolder. Een schitterende man. Een geweldige vrijwilliger. Yuriy, Tieme, Quint(aanvoerder), Joshua, Guus, Haydar, Jaydi, Loanian, Dexter en Samále. Leider: Ron was er ook bij geassisteerd door Joël de vader van Loanian. We speelden tegen de hier onderstaande 1^e klassers.

Excelsior M JO12-2 – FC Zoetermeer JO12-1  0 – 3

De eerste wedstrijd we waren totaal niet wakker. Toch was ons eerste wapenfeit een schot van Dexter die er een hoekschop uit sleepte die door Samále net over werd gekopt. Daarna ging Zoetermeer in de aanval en wij lieten iedereen veel te vrij staan. (We stonden dus gewoon nog te pitten) en Zoetermeer kwam op 0-1. Waar moest dat heen. Yuriy trad attent op bij twee gevaarlijke aanvallen. Wij bleven gezapig ballen en grepen slap in en zo liep Zoetermeer uit naar een 0-3 overwinning. Totaal onnodig. En we maken allemaal fouten maar inzet en werklust kan je altijd op het tapijt brengen. En vader John (van Guus) verliezen en winnen doe je met zijn allen. En zo is het. Na dit gezegd te hebben gaan we naar de volgende pot.

vv Smitshoek JO12-1 – Excelsior M JO12-2   0 – 1

Ron en Joël spraken de 12-2 even stevig aan met motiverende woorden en dat het niet zo kon als de eerste wedstrijd. Dat deden zij uiteraard op een positieve manier. En Smitshoek is geen makkelijke tegenstander met altijd een goede jeugd. Gelijk bij aanvang ging Smitshoek op Yuriy af, maar die is sterk in ‘’en tegen één situaties. (Geleerd bij Arjan vd Kaay zijn keeperschool) en pakte die bal. Mooie pass van Joshua op Loanian die op links goed door ging en doeltreffend uithaalde 0-1. Yuriy voorkwam daarna met gevaar voor eigen leven (iets overdreven natuurlijk) de 1-1. De spanning werd hoe kunnen we deze voorsprong houden. Maar die kleine dekselse Haydar zit steeds met zijn voetje tussen gevaarlijke aanvallen wat ons dan lucht geeft. Haydar kom je gewoon een paar keer tegen en dat vindt de tegenstander niet fijn. Dexter trok de bal in een aanval van ons terug op Joshua maar die pegelde bal het stadion uit. Maar we hielden knap stand en trokken de 0-1 overwinning naar binnen,

VOC JO12-2 – Excelsior M JO12-2  1 – 3

Ook weer geen makkelijk potje want in de competitie hadden we thuis met 1-2 van ze verloren. Dus belust op revanche. We kwamen al snel met 1-0 achter. Een mooie solo op links van Loanian had meer verdient maar nog steeds 1-0 achter. Quint en Yuriy stelde verdedigend orde op zaken. Toen was Dexter aan het woord en lobde de bal mooi over een verdediger heen en zette Samále alleen voor de keeper en die maakte geen fout en tekende voor de 1-1. Goed samenspel tussen Samále en Lonian eindigde met een pegel op de lat van Loanian. (Het zat ook niet mee). Dexter speelde sterk op het middenveld en stoorde links en rechts. Tieme liet zich ook weer zien op de linksback plaats met sterk verdedigend werk. Na een combinatie tussen Dexter en Samále kwam de bal bij Joshua terecht die de 1-2 in het netje deponeerde. Hierna voorkwamen Haydar en Jaydi samen een gevaarlijke tegen aanval. Jaydi passeerde even later op links prachtig twee tegenspelers met prachtige bewegingen en paste op Loanian. Zijn pegel kwam op de binnenkant van de kruising en weer terug het veld in. Na een mooie aanval schoot Joshua nog over. Op het middenveld kwam Dexter na een pass van Guus in balbezit en terwijl iedereen dacht Dexter speelt weer naar Guus haalde hij met zijn linker uit en verraste de keeper, die daar verschrikkelijk van baalde. En zo bracht Dexter de eindstand op het bord 1-3.

Excelsior M JO12-2 – SV Wippolder JO12-1  2 – 2

Zo komen we bij de gastvereniging met de laatste wedstrijd. Zij moesten tegen ons minimaal gelijk spelen om in leven te blijven. Het eerste schot was van Guus uit een pass van Jaydi, maar die ging over helaas. Daarna redde Yuriy bij en afstandsschot. Hierna liet Samále een aardig schot los maar die was voor de keeper. Helaas raakte Samále hierbij geblesseerd en werd vervangen door Joshua. Na een goede actie van Dexter En Loanian kwam de bal bij Jaydi terecht die de keeper passeerde en ons op 1-0 zette. Geweldig haar eerste goal bij ons. Enthousiast en terecht rende ze vol blijdschap naar haar vader. Een prachtig gezicht en alle spelers volgde haar omdat ze het haar zo gunde (mooi gebaar van het team). Na een tegen aanval greep Yuriy met een mooie duik in. Ja en daar kwam Jaydi weer, ze kwam op rechts door en schoot venijnig op doel en de keeper kreeg de bal niet klem zodat Joshua de rebound over de doellijn kon schieten 2-0. Geweldig Jaydi een doelpunt en een assist. Helaas gingen we even later verdedigend te fout in en kwam Wippolder op 2-1. Yuriy hield met en mooie redding daarna de stand nog 2-1 maar we stonden goed onder druk. Wippolder kwam echt inde laatste seconde op 2-2. Echt zonde want nu moesten we op Zoetermeer en Wippolder wachten wat ze in hun laatste wedstrijden zouden doen. Jullie leefde geweldig mee en spoorde hun tegenstanders geweldig aan. Zoetermeer haakte af en Wippolder won zijn laatste wedstrijd met 1-0. Dat betekende dat we 2^e werden. Maar als je zag hoe we begonnen hebben we ons prachtig terug geknokt en gingen we met een beker en een persoonlijke medaille weer naar waar we thuishoorde met een 2^e plaats. Goed gedaan.

De Rijdende Reporter

Ron Staal: Ze hebben heel goed hun best gedaan, En ze hebben er voor gestreden en dat leverde een mooie 2e plaats op. Dik verdiend ??⚪️?⚽️ en zaterdag allemaal het 1e aanmoedigen thuis tegen Sparta ?