Net als vorig jaar verwachten we ook in het seizoen 2022-2023 weer iedere week een (kort) wedstrijdverslag van de teams van Excelsior Maassluis

Excelsior Maassluis 2 – Naaldwijk 2 (1-1)

Een beroemd natuurkundige zei ooit: naarmate de buitentemperatuur daalt, stijgt het aantal afwezigen zowel binnen als buiten de lijnen omgekeerd evenredig. Tot overmaat van ramp meldde Martijn na de warming up en passant nog even toch wel last van zijn hamstring te hebben, in de 61^e minuut werd hij gewisseld voor Chaco, gelukkig zonder verdere schade. Vergelijkbaar dus met de wet van de communicerende vaten, maar dan anders. Sinds gisteren zijn er overtuigende bewijzen in overvloed om deze stelling te staven. Slechts Aad en enkele verdwaalde kleumende liefjes durfden de kou te trotseren. Toch wel stoer. Gelukkig heeft de corona-uitbraak in ons team niet verder om zich heen gegrepen, anders had het wel heel erg stilletjes geweest in en om veld drie.

Door het missen van een aantal bepalende spelers moesten Robin en Fred concessies doen aan hun favoriete opstelling. Door de wisselende resultaten die zij in de competitie behaald hebben wisten wij helemaal niets van onze tegenstander, Naaldwijk 2 (alleen dat hun resultaten wisselend waren natuurlijk, dat dan weer wel) en was het best wel een beetje gokken wat de sterkste basis zou zijn. Na 90 minuten was ondanks de teleurstellende 1-1 duidelijk dat ze goed gegokt hadden. Onder aanvoering van een werkelijk briljant spelende Niels als linksback/midden/buiten was al snel duidelijk dat dit Naaldwijk te pakken moest zijn. Het bleek, in tegenstelling tot veel andere Westlandse ploegen, een team met de intentie om te voetballen en dat ligt ons wel. Dat deze confrontatie ons het vierde gelijke spel opleverde doet wellicht vermoeden dat het een gelijk opgaande wedstrijd was. Niets is minder waar. Met een excellerende Erik en een robuuste Remco achterin creëerden onze gasten nauwelijks kansen. Een afstandsschot op de lat was volgens mij een van hun weinige wapenfeiten. Ik heb hun kansen trouwens niet eens mogen aanschouwen, het gebruikelijke Westlandse “balletje over de zijlijn” noopte mij namelijk herhaaldelijk en veelal vergeefs het struikgewas op het kerkeiland minutieus te doorzoeken.

Wij daarentegen waren eigenlijk continue dreigend. Ook zonder Stephan en Robert zijn wij dus wel degelijk in staat om een meer dan verdienstelijke pot voetbal op het koude kunstgras te leggen. Ik heb dingen gezien die mij echt gelukkig maakten en die mijn hernia diafragmatica (niet te verwarren met een hernia informatica, want die bestaat niet) als sneeuw voor de zon deden verdwijnen. Tot aan de rust “im Westen nichts Neues”.

Het liep eigenlijk zo goed dat Robin zich niet genoodzaakt zag in de rust te wisselen. Ook Chris I was op de rechterflank ouderwets gedreven bezig, heerlijk man. Een terechte voorsprong kon niet lang op zich laten wachten. In de 57e minuut was het dan zo ver. Uit een magnifieke aanval die eindigde met een majestueus schot van Fabian na een magistrale assist van Remy was daar eindelijk de 1-0. Zo vreselijk dik verdiend. Het verwachtingspatroon werd meteen fors opgeschroefd, want Naaldwijk leek geknakt en rijp voor de sloop. Eindelijk zou het een grote overwinning worden. Noblesse oblige. Toch? In de 71e minuut na meerdere 100% kansen op de 2-0 volgde een domper van jewelste, want uit een vrije trap na vermeend hands, werd de bal vanaf randje 16 zo meedogenloos hard ingeschoten (1-1) dat Nino voor controle naar het brandwondencentrum moest. Aldaar werd hem verteld dat hij niet moet zeuren en komende zaterdag zijn geschroeide handen gewoon weer mag gebruiken. Het was in de tweede helft zo’n beetje de enige keer dat Naaldwijk na een snelle omschakeling dreigend voor onze goal opdoemde. De teleurstelling, het ongeloof en de frustratie droop van onze gezichten. Met nog 20 minuten te gaan werd Arnoud ingebracht ivm zijn loopvermogen voor de vuile meters (what the f**k dat ook moge zijn) voor Tomek en Jasper voor Chris I ingebracht om de druk op de Naaldwijk goalie op te voeren. Dat werkte prima want ook na de 1-1 hadden we flink wat mogelijkheden met oa een bal van Barry op de lat, om de score alsnog in ons voordeel uit te doen vallen. Tot en met het laatste fluitsignaal knokten we fanatiek om alsnog de winnende te maken, het mocht niet baten. Met nog drie wedstrijden te gaan voor de winterstop staan we nu vierde met 16 punten. Bij winst hadden we op 18 punten gestaan, vier punten voor op de nummer vijf (Rozenburg 2) en zeven op de nummer zes (Naaldwijk 2) Nu is dat respectievelijk slechts twee en vijf. Willen we minimaal vierde worden, dan moeten we dus echt nog wel even doorpakken. Al met al werpen de intensieve en uitputtende maandagavond trainingen hun vruchten zichtbaar af. Waar wij eerst regelmatig moeite hadden om op voorsprong te komen, hoeven we nu alleen nog maar te leren om geen tegentreffer(s) meer te incasseren. Met de prestatie van afgelopen vrijdag zal dat een wassen neus (oeps, ook weer blessa) blijken. Ik heb daar iig geval alle vertrouwen in.

Rond half zeven ben ik met Slijptol huiswaarts gekeerd teneinde de vieze smaak van het gelijke spel weg te spoelen met een voortreffelijke Bunnahabhain van 12 jaar oud. Eind goed al goed? Neen, driewerf neen. Eenmaal gearriveerd  in mijn vaste woon- en verblijfplaats moest ik concluderen dat zowel de ketel als de thermostaat hun prestaties niet optimaal konden leveren (nieuw stopwoordje van Herr Sturmbannführer Louis) en daardoor de omgevingswarmte  in de woonkamer hetzelfde aantal graden had bereikt als ’s middags op veld drie. Zelfs na aanvankelijk de thermostaat op een door minister Jetten verboden temperatuur ingesteld te hebben. Ketel kapoet door naar later bleek onder andere een defecte drieweg mengklep. Dientengevolge heb ik mijn weelderige eega de opdracht gegeven de ketel te repareren. Missie inmiddels geslaagd.

 

Kijkersvraag:

Welke Feyenoorder scoorde er in het seizoen 2015-2016 de winnende 1-0 in de bekerwedstrijd tegen 020 in de laatste minuut?

Arena-adepten mogen meedingen naar de hoofdprijs en ik zal ze één hint geven: het was geen Feyenoorder!

Opstelling.

Doel:

van Leeuwen

Verdediging:

Verboon, R. Kraijo, R. de Jong, N. Koogje

Middenveld:

van Gastel, F. Vermeer, B. Steenbergen, Chris Isenia (75^e J. Koogje)

Voorhoede:

Reemers (61^e Chaco Isenia) T. Fortuin (72^e A. van der Velde)

Msv jo11-1 – Excelsior-M  jo11-3 (3-4)

Vandaag mochten we allemaal iets langer dan normaal in ons bedje blijven liggen voordat de wedstrijd begon. Misschien maar goed ook want het was ijzig koud buiten! De meeste boys hadden dan ook al wijs een thermobroekje aangetrokken, misschien ook een idee voor de toeschouwers volgende keer! Na een goede warming-up konden de boys, helaas zonder Rayan A en Bas beginnen aan de wedstrijd. Stiekem hadden ze een beetje het idee dat ze deze al in de pocket hadden, dit bleek toch een aardige kluif te worden. De eerste kans voor Lorenzo ging helaas naast. En na een goede verdediging van Soelaiman kwam ook msv er nog niet door. Dien wist een bal nog goed tegen te houden maar helaas door een kleine miscommunicatie kwam MSV voor met 1-0. Ze roken kansen en gingen hier ook voor, gelukkig hebben wij Dien! Die een paar

ballen knap weet te stoppen! Murat komt nog 1 keer met een harde trap helaas in de handen van de keeper. Na de kleine rust beginnen we weer in evenwicht qua kansen. Lorenzo schiet helaas naast en gelukkig doet MSV dat ook! Dan onze keeper weer met een prachtige redding! Door een tackel binnen het strafschop gebied krijgt MSV een penalty en deze wordt gelukkig ruim over geschoten. Dan een goede aanval van Rayan voorgegeven aan Jelle en daar is de 1-1! Vervolgens Lorenzo nog een keer op de lat. Maar daar is MSV weer….2-1 dankzij Dien blijft het hierbij en kunnen de boys even opwarmen in de kleedkamer maar niet te lang want de klokt tikt door en de wind steekt ook wat meer op. Daar gaan we weer, vlak na de aftrap weet Jack de netten te raken 2-2! Dan Lorenzo nog met een kans alleen te zacht. Maar al snel weet hij de bal wel goed

te raken en wordt het 2-3! Rayan doet ook nog een poging om de wedstrijd in het slot te gooien maar deze bal gaat net naast! De handen van deze verslaggeefster krijgen op dit moment niet zoveel meer op papier en de inkt is opgedroogd maar we zijn nog niet klaar! Op naar de laatste 15 minuten, die wel een eeuwigheid lijken te duren! Door een goede voorzet van Jelle weet Lorenzo de 2-4 in te tikken maar gespeeld is het zeker nog niet. MSV komt nog met een snelle actie en weet er 3-4 van te maken! Zij doen nog een aantal pogingen maar zoals eerder gezegd…wij hebben Dien!! Als toeschouwers kan het fluitsignaal niet snel genoeg klinken, we zijn de kou vergeten en zij de boys druk de laatste minuten aan het doorschreeuwen. Gelukt! Het fluitsignaal klinkt eindelijk! En de mannen winnen met 3-4!