Tja, een punt gewonnen of twee punten verloren, met name die laatste gedachte speelde door de hoofden van de talenten van Excelsior Maassluis 021 en de technische staf. Nadat de eindstand verscheen van 3-3 op het wedstrijdformulier toen er na zo’n zesennegentig behoorlijk enerverende minuten, waarvan je als neutrale voetballiefhebber op je wenken werd bediend met prachtige goals en een spannende pot voetbal.

Vandaag stond onze eerste wedstrijd in divisie 3 op het programma in een redelijk korte competitie van seven wedstrijden waarin je één keer tegen elkaar speelt, je mag hier dus spreken van seven finales. Alexandria 66 was de tegenstander van vandaag die naar het zonnige sportpark de Dijkpolder, onder het toeziend oog van een aardige supporters schare de strijd aan zou gaan met de Tricolores. En zoals reeds al gemeld zouden de voetbal acteurs meer dan voldoende hoogstandjes op het voetbalveld gaan demonstreren. Nadat de beide teams tegelijk met het arbitrale trio en met gepaste muzikale begeleiding om 12.00 uur het veld betraden, blies de prima leidende leidsman voor de start van de wedstrijd. Je merkte dat Maassluis ietwat onrustig en te gehaast aan de wedstrijd begon, waardoor er teveel onzuiverheden de boventoon voerde. Alexandria besloot om de bal veelal aan Maassluis te laten, wat op zich best apart is aangezien onze tegenstanders erom bekend staan dat ze erg graag met de bal willen spelen en daarin ook vaak erg behendig en bedreven in zijn. Dat zouden ze zeker nog laten zien want het was na ongeveer vijftien minuten spelen dat door balverlies van Maassluisse kant op een gevaarlijke positie, namelijk vlak voor ons eigen zestienmeter gebied, de bal werd afgepakt en dat op zeer vakundige wijze werd afgestraft, 0-1. Ongeveer een zelfde scenario speelde zich af rond de twintigste minuut, nu werd de bal te makkelijk halverwege op onze eigen helft afgepakt en direct werd hun vrije man ingespeeld en ook deze kans werd op een koelbloedige wijze in de hoek neergelegd en dat bezorgde Maassluis een 0-2 achterstand. Je kan hier spreken van een behoorlijke mentale tik en nu zou het er op aan komen of we op zouden staan als team of zouden vallen als individue. De aankomende minuten zouden cruciaal gaan worden om ervoor te zorgen dat het een wedstrijd zou blijven en de juiste weerbaarheid te tonen om terug in de wedstrijd te komen. Nou dat ging zeker lukken want het was Jorn, die alle Maassluisse harten sneller liet kloppen en de ploeg de oh zo benodigde en hernieuwde furie bezorgde. Het was in minuut 28, dat Jorn vanaf de linkerkant een behoorlijk stuk op kon dribbelen richting het vijandelijke doel en bedacht om maar eens verwoestend uit te halen a la Giovanni van Bronckhorst ( 1/2  finale WK 2010 ) de bal van zo’ n 25 meter via de onderkant lat de 1-2 binnenschoot, wat een schitterende goal! Dit zou de opmaak worden voor een spannend vervolg en niet veel later zou de verdiende gelijkmaker zich aandienen. Het was na een prima aanval dat de bal bij de 2e paal in een soort van scrimmage bleef liggen en het niet direct duidelijk was wie met het puntje van zijn schoen de bal het juiste tikkie had gegeven en het doelpunt op zijn naam kon bijschrijven. De stadion speaker bedankte in eerste instantie Remo voor de gelijkmaker maar nadat men de beelden nog eens adequaat had bekeken, konden de welverdiende felicitaties naar Ruben gaan en mocht hij het doelpunt op zijn naam zetten. Na deze enerverende 1e helft werd de ruststand bereikt van 2-2 en gingen de beide ploegen zich opmaken voor hopelijk een nagenoeg zelfde 2e helft maar dan met meer euforische momenten voor Maassluis. En we mogen wel stellen dat er in de 2e helft één ploeg was die aanspraak mocht maken op een eventuele overwinning want Maassluis liet prima voetbal zien. Het bal tempo lag lekker hoog en de tegenstander kwam er eigenlijk niet meer aan te pas. Het was wachten op een Maassluis doelpunt, kansen waren er voldoende, Dean met een goed schot, Remo met een kopbal, Tygo en Sem met kansen in de zestienmeter, een vermaande handbal met eventueel de penalty als gevolg, maar die er niet ging komen? En dan komt de aloude voetbalwijsheid naar boven want als je zelf niet scoort dan doet de tegenstander dat wel. En zo geschiedde, nadat we de bal verloren op hun helft bedacht de balveroveraar van Alexandria zich geen moment en zag de mogelijkheid om de bal in één keer in het Maassluisse doel te schieten! Ook dat was best een aardige goal en daarmee leken er donkere wolken zich te verzamelen boven sportpark de Dijkpolder met een aanstaande nederlaag als gevolg. Want met nog een minuut of vijftien op de klok ging Maassluis alles op alles spelen, de diverse wissels werden ingebracht. Achterin met drie verdedigers, vier middenvelders en vier spitsen en hoppetaaa alle balen in het vijandelijke doelgebied pompen en proberen alle tweede ballen te veroveren daarmee de druk tot onmenselijke proporties op te voeren. Deze strategie bezorgde Maassluis nog een veelal aan kansen op de gelijkmaker of zelfs op de overwinning. Die gelijkmaker ging er komen in minuut 89, het was Sem die na één van de vele voorzetten, met heel zijn hebben en houden alsmede met gevaar voor eigen ledematen de bal van dichtbij snoeihard binnen knalde, 3-3. En met nog ruim zes minuten extra speeltijd waren er zeker nog kansen op de winst maar helaas ging dat niet meer lukken en daarmee is het eerste punt in deze nieuwe competitie voor Excelsior Maassluis 021 een feit.
Dat zorgde er toch wel voor dat de Tricolores met een teleurstellend gevoel van het strijdtoneel afstapte. Al met al een redelijke wedstrijd gespeeld, veel kansen gecreëerd maar te veel fouten gemaakt die op een niveau hoger ook direct worden afgestraft.

Nu op naar volgende week waar de verre uitwedstrijd tegen Fortuna Sittard op ons staat te wachten. Ook dit beloofd weer een prachtige wedstrijd te worden en waar we als team weer een stapje verder in de goede richting kunnen gaan zetten.

Excelsior Maassluis 2 – Ariston ‘80 2  (3-0)

De herrijzenis van een spits.

De al maanden naar zijn vorm zoekende spits, Koen van der Pol ( sinds 9 oktober 2021 niet meer gescoord), is voor mij de “man of the match”. Als nooit tevoren ging hij voorop in de strijd en eenmaal aan de bal kreeg geen tegenstander hem daarvan af. Als een actie mislukte, volgde daarop steevast een oerkreet die hem nieuwe energie leek te geven om er vervolgens weer volop in te batsen. Niet alleen zijn vechtlust leek terug, ook zijn scorend vermogen deed weer van zich spreken.
De 1-0 op assist van Mark in de 38e minuut en de 2-0 op assist van Faab in de 77e minuut kwamen van zijn voet. De 3-0 van Jesse in de 88e minuut was een intikker na een doelpoging van Koen, die hij eigenlijk niet had mogen missen; het burlen verraadde derhalve diepe frustratie. Frustratie was ook zichtbaar bij Erik, een compleet verkeerd geraakte bal maakte een enorme boog richting het doel van Ariston en leek in de kruising te gaan verdwijnen. Helaas, ondanks de mispeer had het wel een hele mooie goal geweest.
Met naast Koen ook Chaquir in de spits blijken er toch wat meer mogelijkheden te liggen op aanvallend vlak. Zijn continue storende spel moet enkele tegenstanders tot wanhoop gedreven hebben. Moe maar voldaan werd in de 56e minuut zijn positie overgenomen door zijn broer. Overigens heel bijzonder hoe deze 2 zich manifesteren als ze elkaar aanwijzingen geven vanaf de bank. In onvervalst, waarschijnlijk plat en voor ons onverstaanbaar Arubaans (mag ik aannemen) lijkt het of ze elkaar de huid vol schelden. Bij nadere uitleg blijkt het om simpele tactische aanwijzingen te gaan.
Edoch, na al deze overbodige nabeschouwingen is het zaaks om naar het vervolg van de competitie te kijken. Na het goede spel van vorige week tegen CWO en het prima spel van afgelopen zaterdag zie ik toch wel weer een waterig zonnetje doorbreken en kijk met redelijk vertrouwen richting de komende wedstrijden.

Opstelling:

N. van Leeuwen
E. Verboom – R. Kraijo – J. van Gastel – R. van Mierlo – M. Scholten
A. van der Velde – F. Vermeer (66e N. Koogje)
Th. Fortuin – K. van der Pol – Chaquir Isenia (56e Chris Isenia)

NB

Ook het prima fluiten van de arbiter kan, mag en wil ik niet onvermeld laten. Bij dezen!

Excelsior M JO11-4 – Westlandia JO11-4  (4 – 1)