Wedstrijdverslag VDL 2 – Excelsior Maassluis 2.  (2-1)

Normaal gesproken zie ik me nogal eens genoodzaakt te improviseren aangaande mijn actieve herinneringen en ben dan gedwongen te confabuleren. In het geval van de historie van het roemrijke huidige tweede is dat echter niet nodig. Die gehele geschiedenis staat me namelijk op het netvlies gebeiteld. Ik durf daarom te stellen dat we niet eerder zo vreselijk dramatisch gepresteerd, zo nadrukkelijk gefaald en zo troosteloos en onheilspellend in de onderste regionen van de competitie gebungeld hebben. Met andere woorden; we hebben ons geruisloos maar gedecideerd naar de laatste plaats gemanoeuvreerd en staan nu al negen punten achter op koploper MVV. Kijkend naar de ranglijst geloof je je ogen niet. Ook niet als je ze eens flink uitwrijft. Wanneer je zelfs al van het matige VDL verliest, is er toch wel één en ander loos. Dan moeten we constateren dat we zelf nog matiger waren en moeten we de hand maar eens diep in eigen boezem steken. Waar we drie bekerwedstrijden op rij wisten te winnen met goed voetbal, zijn we nu een onherkenbaar samenraapsel goedwillende staats amateurs geworden. Er lukt weinig tot niets. Het is eigenlijk bedroevend dat een team met kampioensaspiraties en zoveel kwaliteit zo ver door de ondergrens kan zakken. Als je die ondergrens in graden zou uit kunnen drukken, zou het 0 graden Kelvin (=  -273,15 graden Celsius en  -459,67 graden Fahrenheit) zijn, het absolute nul- dan wel vriespunt. Bij deze temperatuur is er geen moleculaire beweging meer mogelijk. De overeenkomst met het 2e lijkt me evident, want vanaf de zijlijn werd continue, maar vergeefs “bewegen” geroepen. Ogenschijnlijk haalde dit dus niets uit. Met 14 man (van de 22!) waarvan Martijn, Jasper, Arnoud en Jesse nauwelijks fit waren, moesten we onze eerste punten gaan behalen. VDL zou een perfecte tegenstander zijn. Tegen hen hoef je immers nooit iemand te motiveren, toch? Ook zouden beide teams last hebben van een eventuele “Furiade aftermath”. Dat laatste bleek bij ons waarschijnlijk inderdaad wel het geval, want de manier waarop we verdedigden bij vooral de 1-0 van VDL in de 20e minuut, was beschamend. Zonder man en paard te noemen, het was gewoon een vrije doorgang voor die gozer, niemand pakte hem aan. Met slechts een beetje “alibi verdedigen” stop je die man echt niet af. Door op deze manier te voetballen zet je jezelf, je team, je supporters en je club voor schut. Wellicht draaf ik nu een beetje door, maar zo heb ik de wedstrijd in ieder geval wel ervaren. Verdedigend rammelde het als een tandeloze versnellingsbak en aanvallend waren we gevaarlijk als een tandeloos zoogdier. Dat we gingen rusten met een 1-0 achterstand was op zich al een raadsel, want in de 30e minuut kreeg VDL een (overigens onterechte) penalty te nemen na slecht verdedigden uit een eveneens onterecht gegeven vrije trap ter hoogte van de middellijn. Het is een mannelijke sport en een schouderduw af en toe hoort er bij, scheidsrechter. De penalty werd gelukkig op de lat gemikt. In de slotseconden voor rust werd de 2-0 nog afgekeurd voor hands. Zelf creëerden we alleen in de 21e minuut een minuscuul kansje (schotje van Robert vanaf 16 meter) en van Jesse in de 41e minuut.  Aan het begin van de 2e helft ondergingen we een metamorfose, nou ja, soort oplevinkje en zagen we zowaar iets van onze aangeboren brille terug. Het was niet hoogstaand, maar er leek wat beleving in ons spel te komen. Dit resulteerde onder andere in een schot op de lat van Remy in de 55e minuut. De rebound was voor ons en werd weer de 16 van VDL in geslingerd. Ik heb de handsbal niet gezien, maar de scheidsrechter wees zonder een spoortje van twijfel naar de stip; Gijs knalde de toegekende pingel vervolgens feilloos binnen, 1-1. In de 65e minuut doemt aan de einder plotseling een vage gestalte op; Barry. Nog net niet bezig met ontbinden neemt hij zieltogend en met holle ogen, compleet levensmoe naast mij plaats op de bank. Ook hij besluit het een matige pot voetbal te vinden en gaat in de weer met goed bedoelde aanwijzingen en adviezen.

Het aantal orale decibellen dat hij daarbij produceert bereikt de mannen in het veld niet. Het is hoe dan ook mooi om op de bank eveneens de overige geblesseerden te horen kwebbelen hoe het anders zou moeten en had gemoeten. Met verstand van zaken worden er diverse spelsystemen, meerdere individuele kwaliteiten, enkele tactische inzichten en een niet nader te benoemen aantal randzaken besproken, maar wordt er voornamelijk in de ruimte georeerd. Ik kan bijna niet wachten tot ze weer fit zijn, dan kunnen ze laten zien wat ze bedoelden en hoe dan het wel zou moeten. Ben benieuwd. In het verlengde hiervan wil ik de 2-1 in herinnering roepen. In de 78^e minuut kreeg VDL van de vrijgevige arbiter wederom een penalty in de schoot geworpen. Ik weiger te geloven dat één bepaalde speler hier debet aan is. Zoals ik al eerder zei was het verdedigend niet goed, verre van dat zelfs. Maar dit was gewoon een collectief falen op alle fronten. De ruimte en vrijheid die deze man kreeg was op z’n minst opzienbarend te noemen. In plaats van elkaar de Zwarte Piet toe te spelen, kan je ook jezelf één en ander aanrekenen. Deze nederlaag valt niet te bagatelliseren en dient symbool te staan voor hoe je vooral niet hoort te voetballen. Sprokkel de scherven van het eens zo manmoedige dispuut bijeen en beloof van harte beterschap, want zo kan het echt niet langer.

Opstelling.

Doel: R. Scheepens

Achterin: E. Verboon, J. van Gastel, M. Scholten, J. Koogje (75^e Chris Isenia)

Middenveld: G. Abbas, R. van Mierlo, R. de Jong,

Voorin: A. v.d. Velde (77^e M. Reemers), T. Fortuin, Sjaak Isenia (23^e C. Grootscholten)

JO 14 -1  vs zwaluwen JO14-1 (4-2)

Wanneer voetbal het wint van bruut spel*

Hoe kan het ook anders. Met het grote schreeuwende voorbeeld als trainer aan de kant van het veld. Dan moet je niet verwachten dat deze jongens van Zwaluwen het voetballend gaan oplossen. Het gevolg: nog meer blessures en blauwe plekken. De tweede tegentreffer moet ik voor de vorm noemen maar is geen verdienste van het voetbal Wanneer je zo slecht speelt, zo hard en op de man verdien je geen doelpunten. Helaas zijn de jongens van Maassluis JO14-1 netter dan dit. En verlaten zeer verdiend met 4 – 2 als eindstand het veld.

Jo14-1 tegen Sparta Av JO14-1  (1-4) 30-09-2023