4- 3-2023 Excelsior M 2 – Zwaluwen 2. Uitslag 1-0.

In aanloop naar deze wedstrijd was ik even bang voor het ’s Gravenzande scenario, het “nul punten syndroom” zeg maar. Het ligt eenieder van ons nog vers in het geheugen mag ik aannemen. Een beschamende 4-4 tegen de onderste. Tijdens eenzame nachten waarin ik wakker lig, stuiter deze uitslag nog wel eens door de spelonken van mijn geheugen. Maar goed, al snel werd duidelijk dat Zwaluwen geen tegenstander was die het ons moeilijk zou kunnen maken. Na enkele minuten was het ook al snel duidelijk dat wij Zwaluwen niet zouden overlopen. Wij nagenoeg compleet en Zwaluwen flink gehavend legden een nauwelijks te verteren wedstrijd op de mat. Zwaluwen dat zich met exact 11 man bij Excelsior meldde kon niet beter en wij bakten er gewoon niet veel van. Waar zijn de jaren gebleven dat de wedstrijden tegen deze tegenstander met het mes tussen de tanden gespeeld werden. Nu vond ik het maar een tamme en saaie vertoning. Het is dat het gezellig was in de Ollies vóór en in de kantine ná de wedstrijd, anders was het een dag om snel te vergeten. Nou heb ik daar tegenwoordig toch al snel last van, dus laat het aub bij deze ene wedstrijd en ga komende zaterdag weer doen waar jullie goed in zijn.

Zwaluwen, waar ik tot mijn 17e superieur in de kantlijn gevoetbald heb, had het geluk dat hun keeper in een blakende vorm bleek te verkeren en daarom die schamele kans die wij wisten te creëren bekwaam wist te pareren. Het was in mijn ogen echt ondermaats wat wij ten aanschouwen van een talrijke supportersschare waaronder vele scouts van VDL, MSV, MVV en Maasdijk, op de mat legden. Onverzorgd, onrustig en onzorgvuldig probeerden wij de verdediging van Zwaluwen te penetreren. Wij deden dit echter zo onverteerbaar en onthutsend onbekwaam dat het schaamrood me naar de kaken steeg. De afgelopen week heb ik iedereen die ik sprak, verteld over de indrukwekkende prestaties van het inmiddels gerenoveerde, gerespecteerde en gerenommeerde dispuut. Velen van hen die de kou kwamen trotseren, dropen in de rust echter alarmerend gedecideerd af richting kantine om daar pas tegen sluitingstijd zo anoniem mogelijk uit weg te sluipen. Bang om met het dispuut geassocieerd te worden. Was het dan echt zo slecht? Ja, het was echt zo slecht. Wij leken verstoken van de meest elementaire voetbalvaardigheden en liepen als een stel ontheemde kippen zonder kop van hot naar her. Zo, dit moest me even van het hart. Waren er dan geen positieve oprispingen? Jawel, maar niet zo veel, zeg maar te weinig. In de 34^e minuut wist Arnoud redding te brengen door in een 1 op 1 situatie de spits van Zwaluwen het scoren te beletten. Uit de direct daaruit voortkomende aanval kwam de bal bij Niels terecht die een assist gaf op Jesse die vervolgens heel bekwaam zijn naam en faam als kopspecialist bevestigde en zodoende de 1-0 produceerde. Deze goal was eigenlijk de enige positieve oprisping in de eerste helft. De poging van Remy in de 56e minuut die op de lat eindigde was de tweede, de slimme schuiver van Martijn in de 59e minuut, al dan niet over de lijn (de grensrechter vlagde in ieder geval niet, maar goed, cuiusvis hominis est errare, nullius nisi insipientis in errore) was de derde. De penalty die Arnoud stopte in de 75e minuut was de vierde en de knal op de lat van Koen in de 85e minuut was de vijfde. Dus 5 hoogtepunten in 90 minuten levert een gemiddelde op van 1 per 18 minuten, een schamel aantal. Echt veel te weinig. Droevig, treurig en verdrietig. Echter, nog droeviger, treuriger en verdrietiger was het feit dat in het laatste kwartier Zwaluwen met 10 (!!!) man de wedstrijd naar zich toe trok en een viertal 100% kansen kreeg waar voornoemde penalty na een sluw uitgelokte overtreding er één van was. Het werd een bloedstollende eindfase waarin alleen Koen zich dus nog positief wist te onderscheiden met die pegel op de lat. Het zijn toch vreemde krachten in de sport; vanuit een geslagen positie het beste in jezelf naar boven halen op de momenten dat het er echt toe doet. Daarom van mijn kant respect voor Zwaluwen.

Ales overziend en alle gemopper gelaten voor wat het is, vond ik wel dat de overwinning terecht was. Het  was uiteindelijk allemaal ook nog eens niet voor niets en bleek de 1-0 (ruim) voldoende om de koppositie alleen in te nemen, aangezien onze naaste tegenstrever, LYRA 3, met 3-2 verloor van Schipluiden. Wie weet wat er allemaal nog te gebeuren staat als je ook je mindere wedstrijden weet te winnen. Mijn advies dus: tart het noodlot! Ga uit van jullie eigen kracht en confronteer de komende tegenstanders met de gebruikelijke onverzettelijkheid.

 

 

Kijkersvraag:

Wie scoorde in 2002 in de door Feyenoord gewonnen UEFA Cup finale tegen Dortmund de 3^e Rotterdamse goal? Aad als fervent en onbezoldigd supporter van zowel Het Dispuut als van Feyenoord weet het ongetwijfeld.

Opstelling.

Doel:

A.J. v.d. Velde

Achterin:

1. Koogje (76^e C. Isenia), R. van Mierlo, M. Scholten (46^e E. Verboon), N. Koogje (75^e C. Grootscholten)

Middenveld:

1. van Gastel, R. de Jong, S. Kruithof

Voorhoede:

1. v.d. Pol, T. Fortuin (46^e F. Vermeer), M. Reemers (66^e Chaco Isenia)

NB 1

De scheidsrechter floot in een overwegend sportieve wedstrijd nagenoeg foutloos.

NB 2

De derde helft in een bomvolle kantine was ouderwets gezellig. Daar komt bij, je hoort nog eens wat.

NB 3

Het schijnt dat één van de toeschouwers van afgelopen zaterdag van zins is zich komend seizoen bij ons te vervoegen. Als ik de goede voor me heb is het een voordeel voor hem dat hij ons niveau van afgelopen zaterdag, zelf al jarenlang speelt/gespeeld heeft. De angst dat hij ons niveau zal ontstijgen leeft bij mij dus niet. Naadloze inpassing derhalve.