19 februari 2024

Eind vorige week bereikte ons het verdrietige bericht dat Frans van der Burg op 93-jarige leeftijd is overleden. Frans was oud-prof, speelde in het eerste elftal, de lagere senioren en speelde 5 jaar geleden nog mee met de mannen van het Walking Football. Daarnaast was hij een aantal jaar onderdeel van het hoofdbestuur van Excelsior Maassluis. Met Frans van der Burg verliezen we een prominent persoon in de Excelsior Maassluis-familie.

Rood-Wit-Blauw shirt, andere vereniging

Frans van der Burg zal met name herinnerd worden om zijn liefde voor de sport. Ten tijde van de Tweede Wereldoorlog, in 1943, ging Frans voetballen bij het Vlaardingse VFC. Maar omdat hij geen zwart-geel shirt had, mocht hij een Excelsior Maassluis shirt lenen van zijn oom. Zo speelde hij dus al vanaf het eerste moment in het shirt van de Tricolores. "Iedereen dacht dat ik van Willem II kwam," zei Frans hier zelf lachend over. Uiteindelijk zou Frans van zijn 17e tot zijn 25e levensjaar in het eerste elftal van VFC spelen.

Stap naar het betaalde voetbal

Na de intrede van het Betaalde Voetbal in Nederland tekende Frans een contract bij het Schiedamse Hermes DVS. Maar een miljoenencontract was het niet. "Eigenlijk stelde het niet zoveel voor. Voor een overwinning vingen we 25 gulden, een gelijkspel leverde 17,50 gulden op en een nederlaag 7,50 gulden." Uiteindelijk speelde hij 5 seizoenen voor Hermes DVS met een kampioenschap in het jaar 1957-1958 als de absolute bekroning. Toch bleven niet alleen de sportieve successen achter in zijn herinnering. "Bij Hermes was de sfeer in de vereniging uitstekend. Wat we daar allemaal niet aan feesten hebben meegemaakt, ongelooflijk."

Uiteindelijk verruilde hij Hermes voor Excelsior Rotterdam en werd hij op zijn 34e benaderd door Excelsior Maassluis.

Frans bij Excelsior Maassluis: een speler met aanzien

Frans, woonachtig en werkzaam in Maasland, werd uiteindelijk door elftalleider Pau van Buuren gevraagd om voor Excelsior Maassluis te komen voetballen. Daar hoefde Frans niet lang over na te denken: "Hoewel ik in Maasland woonde trok MVV helemaal niet, dat speelde zo laag. Ik had Excelsior Maassluis altijd al een aantrekkelijke vereniging gevonden."

Bij Excelsior Maassluis kwam Frans onder trainer Joop Schop in een elftal met spelers als Cor van Witzenburg, Aad van 't Hoff, Pietje Wezemer, Nico en Lo Verhaas, Piet Pleysier, Joop Bruystens, Sjaak van Strijen, Gerrit Geurtsen en Sjaak Langendoen. Toch keken veel mensen vooral op tegen oud betaald voetbalspeler Frans van der Burg. "Heel vreemd was dat. Je hoorde mensen fluisteren 'Dat is 'm! Dat is 'm!"

Frans stond bekend om zijn fluwelen traptechniek en tactisch inzicht en zou dit uiteindelijk nog jaren etaleren in het vlaggenschip van de vereniging. Maar net als in zijn periode bij Hermes DVS keek Frans ook met veel plezier terug naar de gezelligheid van die periode. Zo stopte de spelersbus bij uitwedstrijden op de terugweg altijd ergens voor een 'licht alcoholische' versnapering. Dit vaak tot verdriet van de in de bus meegereisde supporters en bestuursleden. "We spraken af dat we twee biertjes zouden nemen. Je begrijpt dat daar meestal niets van terecht kwam. Rein Harlaar (bestuurslid, red.) had altijd de grootste moeite om ons weer in de bus te krijgen."

Frans als bestuurslid: "de hele kamer stond blauw van de rook"

Het aanzien van Frans bij Excelsior Maassluis was niet onopgemerkt gebleven. Daarom werd Frans al snel gevraagd om toe te treden tot het hoofdbestuur van de vereniging. Iets wat geheel in ging tegen de natuur van sportman Frans, die een hekel had aan vergaderen. Omdat het bestuur altijd bij iemand thuis vergaderde, kwam ook huize Van der Burg regelmatig aan de beurt. Iets waar Frans met gemengde gevoelens op terug keek: "Ten eerste stond de hele kamer blauw van de rook, want er werd aardig wat afgerookt tijdens die bijeenkomsten. En het leek wel of er geen eind aan kwam. Er werd urenlang gesproken over heel kleine zaken. Ik dacht: jongens dat kunnen we toch ook in tien minuten bespreken."

Een stapje terug: "het meest afschuwelijke jaar uit mijn voetballoopbaan"

Na zijn periode in het eerste elftal werd Frans gevraagd om in het derde elftal te gaan spelen om de nieuwe talenten klaar te stomen voor 'het grote' werk. Uiteindelijk zou Frans dit jaar omschrijven als "het meest afschuwelijke jaar uit mijn voetballoopbaan." Frans stoorde zich aan de houding van de jonge spelers en ergerde zich met name aan het feit dat ze niets van hem aannamen. "Die knapen waren ongelooflijk eigenwijs. Ik weet dat ik in het veld geen gemakkelijke ben, maar niets, maar dan ook niets van wat ik zei werd overgenomen. Dat is toch frustrerend...".

Uiteindelijk ruilde hij het derde elftal in voor het zevende seniorenelftal met spelers als Jan Pasterkamp, Koos Vink, Jan Vermeer, Jaap Jordaan, Piet van der Pol, Janus Hennevanger, Cees Kloppenburg en een aantal oud-teamgenoten van het eerste elftal. De samenstelling en het nummertje van het elftal wilden door de jaren heen nog wel eens veranderen, toch was de gezelligheid en het kameraadschap altijd aanwezig. "Het was een verschrikkelijk gezellig elftal. Een heel hechte groep. Zo gingen we ieder jaar met de vrouwen een weekeinde op pad." Uiteindelijk zou Frans tot op late leeftijd blijven voetballen bij Excelsior Maassluis. Zijn motto hierbij was dan ook: "Zolang ik er plezier in heb, blijf ik spelen...".

Tennis, supporter en Walking Football

De laatste jaren was Frans met zijn zoon nog vaak toeschouwer bij de wedstrijden van het eerste elftal en bezocht hij trouw het Rood Wit Blauw Mannendiner. Ook in zijn vrije tijd bleef hij erg actief, zo stond hij zeer regelmatig op de tennisbaan of maakte hij een mooie fietstocht. Ook deed Frans vijf jaar geleden nog een keertje mee met een training van de Walking Football afdeling van Excelsior Maassluis. Het kenmerkt zijn liefde voor sport en met name de liefde voor voetbal.

Namens iedereen van Excelsior Maassluis bedanken wij Frans voor zijn inzet en liefde voor onze vereniging. Wij wensen zijn familie en overige bekenden veel sterkte toe bij het verwerken van dit verlies.